SÖZÜMÜZ OLDU

Cumartesiyi çok hevesle bekliyordum günlerdir, sözümüz var diye. Hani şu geçen hafta istemeye gittiğimiz gelin adayı kızımızla yeğenimizin sözünü kesmek için randevulaşmıştık.

Cumartesi için başka güzel programım da Aysel halamın evine sadece yaşıtlarım olan genç akrabalarımın davetli olduğu çaya gitmekti.

Güzel bir sohbet ortamı oldu benim için. Uzun zamandır görmediğim akraba-arkadaşarımı görüp beraber vakit geçirdim. Hatta yaşıt çocuklarımız bile hemen kaynaşıp güzelce oynadılar. (şekil 1 üstteki foto)

Gelelim günün kapanış olayına hatta günün olayı diyebiliriz. Çünkü uzun zamandır evlenmesi istenen ve uygun bir aday bulununca da hemen kolları sıvayan biz (görümcem Sevim abla, kızları ve ben) evliliğe giden her aşamada başka bir heyecan duyuyoruz. Daha önce de paylaştığım duyguları bir daha dillendirsem; evlilik hazırlıkları insanın hayatındaki en heyecanlı,

mutlu ve zevkli telaşlarıdır bence.

Ve ben de bu duyguların paylaşıldığı ortamlarda bulunmaktan zevk alıyorum.

Hele ki sevdiğin ve yakın olduğun kişilerse bunlar

zevki daha çok oluyor.

İşte üstteki mutlu kareler

kız evinde kestiğimiz sözün hatıraları.

Resimdeki kahramanlar:Damat oğlumuz, gelin kızımız, görümcelerim,kayınpederim ve yeğenim Tuğba.

Çocuklarımı maalesef evde olduğu için yine götüremedim anneanneleri bizim evde baktı onlara Allah razı olsun. Her seferinde yazıyorum ama gerçekten annem olmasa halim haraptı. Aslı hanım olaya vakıf şimdiden nişan ve düğünde giyeceklerini planlıyor.

Nişana kadar şimdilik bu telaşa ara verildi. Bu hikayeye nisan-mayıs arası devam edebileceğiz herhalde.

Allah hayırlısıyla tamamına erdirsin inşallah.