Bu annemin gözü gibi baktığı menekşesi, annem çiçeği olan bitkileri sever ve her açtıklarında sevinir ,bize de sevdirir.Evimizdeki tek çiçek bu menekşe (yer darlığından) Aslı da çiçek açmışken yanında kalemlerini dökmüş resim yapıyordu, annem de kaçırmadı ve hemen resimlerini çekti. Bugün annemle sayı çubuklarıyla oynadık,çok zevkli oldu.Akşam hep üçümüz oynadık, annemizi hiç üzmedik yemeğimizi, meyvemizi yedik,sütümüzü içip yattık.Babamın halı saha maçı varmış biz uyuduktan sonra gelecekmiş, ama yarın babamın fazladan güreşeceğini söyledi annem, bu da bizi mutlu etti tabii.Çiçeği açan bitkileri her zaman daha fazla sevmişimdir.Ama malesef salonumun küçük olması ve pencere önümün müsait olmaması yüzünden sadece bir menekşem var.Ayrıca sadece mart-nisan aylarında içeri aldığım sünbüllerim var.Menekşeme çok dikkatli bakıyorum, haşladığım yumurta suyu ile besliyor senede 2 defa toprağını değiştiriyorum ve karşılığını da alıyorum memnunum beni üzmeden açıyor.Ama 2 ay önce öğrencilerimle beraber diktiğim sünbül soğanım hala açmak değil ,yeşillenmedi bile.Öğrencilerimle yaptığım gibi bugün çocuklarımla da sayı çubuklarıyla oynadık.Biraz matematik yaptık;saydık,topladık,onluk yaptık; sonra da çubuklardan şekiller yaptık,çok hoşlarına gitti.Hafif hafif sevdirmeye çalışıyorum oyun ortamında daha kolay oluyor öğrenmeleri.Eğer sınıflarında böyle bir ortamları olmazsa en azından hatırlarlar belki ,annemle oynarken yapmıştık diye.Tek isteğim bütün anneler gibi okulda başarılı olmaları ama aynı zamanda ruhsal gelişimi de tam olmalı.Allahım hiç bir çocuktan öğrenme hevesini alma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder