YOKLAR

Çocuklarım yok,ev boş,sessiz ama derli toplu.Sabah bıraktığım gibi temiz ama sessiz,hareketsiz...
Sabah ,öğlen,akşam hep telefonla görüşüyoruz,keyifleri yerindeymiş,memnunlar.Arada böyle kaçamak iyi mi ne ben de rahatım sanki daha özgür davranıyorum.Eşimin halı saah maçı vardı ben de eltime gittim,gezdik,oturup konuştuk sonra kayınvalideme geçtim,oturdum dönüşte eşim aldı,güzel ve sade bir akşamdı 22:00de eve geldik.Çocuklar olsa yapamazdım.Benim uykum önemli değil tabii ama onlar olsa eve hep en geç 21:00de dönmem gerek çünkü süt içip yatıyorlar masal ve dua seromonisi 21:45'i buluyor.O yüzden haftaiçi pek bir yere gitmem,gidemem.Okulda o kadar yoruluyormuşum ki çocuklarımın yokluğu yorgunluğumu azaltmadı, ben yorgunluğumda etkileri vardır diye düşünüyordum ama iki afacanım da yok şimdi bende aynı yorgunluk...
Allah herkese düzenli ve huzurlu bir hayat nasip etsin.